Exotica
Skąd taki dziwny tytuł ?
Tytuł dotyczy klimatu płyty.
W społeczności jazzowej „egzotyka” to podkład dźwiękowy grający w tle na niezliczonych imprezach koktajlowych imprezach w podmiejskiej Ameryce na przełomie lat 50. i 60. Z perspektywy czasu egzotyka była niezaprzeczalnie zjawiskiem, prekursorem światowego ruchu muzycznego na przełomie lat 70. i 80. Podobnie jak muzyka światowa, która była napędzana podróżami odrzutowcami do krajów wcześniej niedostępnych, egzotyka poszła w ślad za wcześniejszą ekspansją tras lotniczych, która oferowała Amerykanom średniej klasy wakacje w niedostępnych wcześniej miejscach na Pacyfiku, Ameryce Południowej i Azji Południowa. Czy Exotica była kiczem? Czy oznaczało to „przywłaszczenie kulturowe”? Czy było to rozcieńczenie rodzimej sztuki? Kogo to teraz obchodzi? Muzyką należy się cieszyć na własnych warunkach. The Beatles byli pod silnym wpływem amerykańskiego R&B. Sun Ra zapożyczał od Gershwina i Stana Kentona. Nigeryjska muzyka juju została radykalnie zmieniona przez wpływ gitar elektrycznych i zachodniego rocka. W ten sposób style rozwijają się i ewoluują. Egzotyka ma korzenie, ale tych korzeni nie da się skopiować. Wyłania się coś pochodnego, ale oryginalnego. Oto Sun Ra, pochodzący z Afroamerykanów, pod wpływem Lesa Baxtera, rasy białego Teksańczyka, który z kolei był pod wpływem prymitywnych obrzędów dżungli. To kulturalne sprzeżenie zwrotne, z którego należy korzystać.
To, że Sun Ra nie był powszechnie znany w kręgach „Exotiki”jest zrozumiałe. Nigdy nie nagrał „płyty egzotycznej”; takie utwory są jego płytach wymieszane z kosmicznym jazzem, post-bopem, elektronicznymi freakoutami i eksperymentami dźwiękowymi. Kolejny powód: najbardziej cenione płyty Exotica były „czyste”, gdyż ich producenci dążyli do perfekcji technicznej. Katalog Sun Ra, a właściwie jego styl jest pełen brzydkich dźwięków, złych nut, niestarannie ustawionych mikrofonów, źle nastrojonych instrumentów, zniekształceń taniego sprzętu. Perfekcjonizm? W przypadku Sun Ra wszystko jest idealnie nieprawidłowe. Ale tam, gdzie brakuje mu dźwiękowej czystości, oferuje coś bardziej satysfakcjonującego: duszę.
Sun Ra nie jest znany z akompaniowania na przyjęciach koktajlowym ani z dźwięków barów Tiki. Ale wybrane utwory znakomicie pasują do klimatu „Egzotyki”. Objaśnienie tytułu na podstawie Bandcamp i wybranych recenzji płyty.
Nagranie dokonane przez Sun Ra dla Saturn Records Nagrane w różnych miejscach w Chicago i New York, 1956–1968
Różne składy:
Utwory: (spis na CD)
1-1 Kingdom Of Thunder 3:50
1-2 Space Mates (Abridged) 4:43
1-3 Star Bright 2:25
1-4 The Nile, Part 1 4:58
1-5 Eve 5:50
1-6 Tiny Pyramids 3:38
1-7 The Lady With The Golden Stockings 7:42
1-8 Paradise 4:27
1-9 New Horizons 3:02
1-10 Portrait Of The Living Sky 1:48
1-11 India 4:48
1-12 Ancient Aiethopia 9:14
1-13 Planet Earth 4:55
1-14 April In Paris 3:55
2-1 Island In The Sun (Complete Version) 10:21
2-2 Africa 5:05
2-3 Friendly Galaxy 4:51
2-4 Interstellar Low Ways 8:24
2-5 The Conversion Of J.P. (Abridged) 7:00
2-6 Cha-Cha In Outer Space 4:36
2-7 Brazilian Sun 3:56
2-8 Lights On A Satellite 3:38
2-9 Somewhere In Space 6:13
2-10 Spontaneous Simplicity 3:01
2-11 Overtones Of China 4:18
Uwagi:
„Exotica” to 25 utworów, które łaczy to, że zostały nagrane w latach 1957 -1983, w złotym wieku Egzotyki. Niektóre z nich są znane bardziej, jak "Ancient Aiethiopia" czy "New Horizons" i pochodzą z wczesnych płyt Saturn takich jak Jazz In Silhouette (1959) i We Travel The Spaceways (1967). Inne są mniej znane choć pochodzą także z płyt Saturn: Supersonic Jazz (1957), When Sun Comes Out (1963), Fate In A Pleasant Mood (1965), Angels And Demons At Play (1965), Secrets Of The Sun (circa 1965), Interstellar Low Ways (1966), Nubians Of Plutonia (1966), Sun Ra Visits Planet Earth (1967) and Space Probe (1974). Wartość dodaną stanowi sześć nie publikowanych wcześniej utworów:
Star Bright
April In Paris
Island In The Sun (pełna wersja)
Cha-Cha In Outer Space
Somewhere In Space
Spontaneous Simplicity
Tylko cztery utwory są stereo reszta płyty jest MONO.